vrijdag 14 oktober 2016

Chronisch zieken noodgedwongen naar de voedselbank

Rondkomen van een bijstandsuitkering met een chronische ziekte wordt steeds onmogelijker. Ook in Amsterdam. Op financiële hulp voor deze groep is zo zwaar bezuinigd, dat steeds meer chronisch zieken afhankelijk worden van de voedselbank. Er blijft geen geld meer over om van te eten. Chronisch zieken, jong en oud hebben met dit probleem te maken.

Stein (40 jaar) is zo'n chronisch zieke: 'Om ondanks mijn ziekte nog te kunnen blijven functioneren, moet ik veel extra kosten maken om nog te kunnen functioneren. Op advies van mijn artsen moet ik naast mijn standaard medicijnen voedingssupplementen gebruiken, pijnstillers en andere middelen. Ook extra fysiotherapie is noodzakelijk , meer dan er vergoed wordt. Anders lig ik de hele dag ziek in bed. Verder is mijn gebit aangetast als gevolg van mijn gezondheid. Maar de ziektekostenverzekeraar vergoedt hiervan niks. Ik moet het allemaal zelf betalen, maar ik heb nauwelijks geld. Nu moet ik naar de voedselbank. '

De enorme prijsstijgingen van de ziektekosten in combinatie van het wegvallen van de financiële ondersteuning brengen de zieke en de gehandicapte minima zwaar in de problemen. Niet alleen zijn de ziektekostenpremies behoorlijk gestegen, maar ook is het pakket vergoedingen verminderd door de ziektekostenverzekeraars. Iedere stijging van het inmiddels torenhoge 'eigen risico' is voor een chronisch zieke de zoveelste verlaging van het besteedbare inkomen. De landelijke tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten(Wtcg) is afgeschaft. De landelijke tegemoetkoming in het eigen risico is afgeschaft. De langdurigheidstoeslag is afgeschaft. Eigen bijdrages voor thuiszorg en hulpmiddelen moeten ook nog betaald worden. Dat gaat allemaal niet van een bijstandsinkomen.

De gemeente Amsterdam kent veel minimavoorzieningen. Voor de zieken en gehandicapten is er deelname aan de collectieve zorgverzekering en kan het eigen risico gespreid worden betaald. Beide regelingen kosten de deelnemer samen € 168 per maand. Ook vergoedt de gemeente max € 93 van de 'meerkosten' die gemaakt moeten worden in verband met ziekte. Daar in is een klein bedrag opgenomen als tegemoetkoming voor het 'eigen risico'. Alle kosten moeten wel aantoonbaar en noodzakelijk zijn. Daarnaast is er de bijzondere bijstand. Een beroep op de gemeente is echter traag en frustrerend.

Stein: 'Je wilt niet weten hoeveel bureaucratie daarbij komt kijken. Ze wijzen zoveel mogelijk alles af. Ik heb bijvoorbeeld wegens mijn ziekte een hoog waterverbruik. Vergoeding van deze extra kosten is eerst afgewezen. Mijn advocaat heeft hier bezwaar tegen ingesteld. Gewonnen. Maar het is zo jammer hoe het moet gaan. Nu moet de gemeente ook de advocaat nog betalen. Het is goedkoper als ze een goede regeling voor chronisch zieken in zouden stellen.'

Niet iedereen heeft een advocaat. Niet iedere chronisch zieke heeft de energie al die moeite te doen. Bijvoorbeeld Jerry (49 jaar). Hij is al jaren ziek en door zijn ziekte chronisch vermoeid. 'Mensen onderschatten hoeveel energie alles mij kost. Misschien zou ik een beroep kunnen doen op de gemeente om mijn dure medicijnen tegen de kramp in mijn benen te betalen of de dure pijnstillers waar al mijn geld aan op gaat... Maar het wordt zo'n strijd en het kost zoveel energie en die heb ik niet....'

Sinds 1 januari 2015 is de langdurigheidstoeslag die alle langdurige minima ontvingen, vervangen door de individuele inkomenstoeslag. Hierin hebben de gemeente de bevoegdheid om een maatwerk toeslag te verstrekken aan mensen met een langdurig laag inkomen, nauwelijks vermogen en geen perspectief op inkomensverbetering. Een toeslag die bij uitstek geschikt lijkt om de chronisch zieke en gehandicapte minima een handje te helpen.

Deze beleidsruimte wordt in Amsterdam echter niet gebruikt. De individuele inkomenstoeslag is in Amsterdam voorbehouden aan mensen die al een jaar in de schuldsanering zitten en bestaat uit een cadeaubon van €15. Beter zou het zijn de individuele inkomenstoeslag te gebruiken waar íe echt voor bedoeld is. Dan zou het leven van een chronische zieke in Amsterdam iets gemakkelijker kunnen worden.

Dejo Overdijk

1 opmerking:

  1. De caritas is een goede aanvulling op de sociale zekerheid en kan het ook de verdere verharding en individualisme in onze samenleving tegengaan. Juist in landen waar de sociale zekerheid niet zo goed geregeld is als bij ons, zie je dat de caritas een veel belangrijkere rol speelt. Denk maar aan bijv. de charity funds in Groot-Brittannië.

    Wij als samenleving zelf moeten de verantwoording nemen om de zwakkeren te ondersteunen. Juist in tijden van bezuinigingen kan dit heel wat armoede en ellende schelen. Zelf doneer ik voedsel aan een bijstandsgezin bij mij in de buurt waar de vrouw chronisch ziek en hoge zorgkosten heeft.

    BeantwoordenVerwijderen